Met mijn ogen samengeknepen door de felle ochtendzon en muziek galmend in mijn oren, loop ik door Amsterdam. Dan voel ik opeens iemand naast mij lopen. Of hij iets mag vragen. Hij herhaalt het wanneer ik één van mijn oortjes uit mijn oor trek. Voorbereid op een toerist die de weg niet weet, zeg ik opgetogen dat hij dat natuurlijk mag.

‘Je bent precies het meisje dat we zoeken voor in onze film, zou je mee willen spelen?’ Ik bekijk de man. Om te voorkomen ook maar een mogelijke misstap te begaan, antwoord ik nee. ‘Waarom niet? Lijkt het je niet leuk?’ ‘Ik sta als journalist liever aan de andere kant van de camera,’ zeg ik. ‘Wil je het ook niet gewoon proberen? Wie weet vind je het wel leuk,’ probeert hij me te bemoedigen. ‘Nee, echt niet. Bedankt.’

Omdat ik goede hoop heb en misschien een ietwat naïef goedvertrouwen in de mens, vraag ik om bevestiging van de verwachting in mijn hoofd. ‘Wat voor film ga je eigenlijk maken?’ Alsof hij echt nooit iemand tegenkomt die het niet in één keer doorheeft, antwoordt hij als op een retorische vraag: ‘porno natuurlijk.’

Natuurlijk. Ik geef mezelf een denkbeeldige klap voor m’n kop. Welke idealistische filmmaker zou dan ook op straat op zoek gaan naar acteurs voor zijn speelfilm? En tóch hoopte ik dat dit niet was wat me overkwam. Gelukkig leidde die stille hoop tot een harde schaterlach: ‘Nou, dan al helemáál niet!’ zeg ik hem.

‘Weet je het zeker? Ook niet als je er snel veel geld mee kunt verdienen?’ ‘Nee.’ ‘Het is echt leuk hoor, je wordt helemaal in de watten gelegd. Je krijgt 800 euro, voor maar een dagje werken.’ Ik kijk hem fronsend aan. ‘De jongens zouden het heerlijk vinden om dat brilletje van je vol te spuiten.’

Vol ongeloof kijk ik hem aan en zeg nogmaals nee. Na zo’n acht keer nee, geeft hij de moed op en laat hij me mijn eigen weg vervolgen. Achterlatend met een vies en besmet gevoel. Alsof ik met mijn winterjas, dikke sjaal en – naar eigen denken eerder onaantrekkelijke dan aantrekkelijke – bril, ergens al in een pornofilm gespeeld heb.

Mij benaderen als ‘precies het meisje dat we zoeken’ voor in een pornofilm, maakte al dat ik me een slet voelde. Zonder dat ik daar zelf ook maar enige invloed op had. En dan het kwartje dat valt: er zijn dus meisjes waarbij dit werkt. Meisjes die ja zeggen op de film, en dan misschien nog eens ja als ze erachter komen dat het porno betreft. Hoeveel meisjes spreken ze aan voor ze raak hebben? Welk meisje zegt ja op 800 euro voor een eenmalige maar voor eeuwig tekenende ervaring?